Schuldig! On(te)recht

Ik ben blij als ik het stuur weer over neem en na zeven uur rijden, rijden we Iganga door. Een stad voor (of na) Jinja. Iganga waar Erik nu woont en ik baal ervan dat we na volle snelheid inmiddels al een minuut of 5 file rijd achter 6 auto’s aan die stapvoets rijden achter 2 containertrucks die stapvoets de berg op rijden. Ik heb al een aantal keren gedacht om in te halen maar daar is geen mogelijkheid toe en wonder boven wonder neemt geen van mijn voorgangers de moeite om dit wel te doen. Sowieso uitzonderlijk in een land waar taxi’s aan alle kanten voorbij sjezen en waar alles blijkt te kunnen en getolereerd wordt. We zien vrachtauto’s met 20 koeien en tientallen mensen bovenop, gepasseerd door een boda boda (brommer taxi) met een doodskist, één met een heel varken overdwars, één met een totaal stapelbed (in elkaar), taxi’s met tientallen koffers bovenop inclusief bankstellen, maar wat gebeurt er – bovenop de berg word ik in een roadblock door een politieagent uit de stroom gedirigeerd.

Ik ben m’n mondkapje kwijt maar gelukkig heeft Jolanda er nog 1, we wisselen deze om naar Jolanda omdat de agent aan haar kant gaat staan en krijgen te horen dat we een extreem gevaarlijke inhaalmanoeuvre hebben uitgevoerd en daarbij ook nog overspeeded – dat moet je net zeggen na 7 uur rijden. Mijn gezicht gaat naar standje oorlog want ik kan niet tegen onrecht. Zeker vier keer herhaal ik mijn verhaal dat ik precies weet wie waar reed, waar ik reed en dat zeker de afgelopen kilometers geen enkele auto de mogelijkheid had om in te halen. Achter zijn bontgekleurde mondkapje kan ik gelukkig zijn gezichtsuitdrukking niet zien maar ik ben ervan overtuigd dat hij heeft geglimlacht over het gebeuren. Waar ik vol blijf houden dat het onmogelijk is vertelt hij aan Jolanda dat zelfs de camera’s hebben vastgelegd dat ik de inhaalmanoeuvre heb uitgevoerd. Blijkbaar was hij overtuigend want ik krijg het idee dat hij Jolanda overtuigt en dat maakt me nog weerbarstiger. Niet iedereen (of eigenlijk zeer weinig mensen) kennen deze kant van mij, maar als ik deze fase (onrecht) heb bereikt is de volledige rechtvaardigheid aan mijn zijde en dat kan nog wel eens slecht uitpakken. Uiteindelijk gaat de agent met Jolanda verder – He’s very stubborn eh?! He’s arguiing with a policeman – do something about it – Hij is erg eigenwijs he, hij is zelfs ruzie aan het maken met een politieagent, doe er eens iets aan … en daar komt trots nummer twee aan het licht – de wijsheid van mijn vrouw heeft ons al menig keer geholpen.

We spelen good cop – bad cop tegen deze agent. Ik blijf volhouden en hij zegt “Do you want me to write a receipt” (moet ik een bon schrijven) – daar waar ik voor de Stichting altijd van iedereen een bon vereis, is mijn antwoord nu “liever niet” wat hem ineens een andere houding geeft. Hij begint te slijmen, "weet je, we zijn toch op de wereld om elkaar te helpen, we moeten elkaar toch niet in de haren zitten" en hij aan ons vertelt “I’m thirsty”. Deze kennen we goed – de dorstige agent en een nieuw vonkje ontstaat in mijn toch al vertroebelde brein – Bribary / Corruption – ik pak een half leeg (niet half vol) flesje cola en steek het naar hem toe – foute actie – ik wil hem vertellen dat ik hem voor het gerecht wil dagen vanwege zijn corrupte inslag, ik wil hem….en in dat alles zegt de wijsheid naast mij op haar allervriendelijkste toon “kunnen we u iets geld geven om een drankje te kopen ?” – Ik zwicht – haal 2000 shilling uit mijn zak die direct geaccepteerd wordt waarna we een signaal krijgen om door te rijden. Ik beken, ik ben schuldig aan omkoping – maar nog nooit eerder ben ik met een boete van 70 eurocent weggekomen.

Dank je wel Jolanda, voor je wijsheid, je hulp, je ideeen, je avontuursgeest en voor al het andere dat geleid heeft tot geweldige avonturen. Zoals we altijd zeggen – the movie just started and we already made many miles.