Stichting Bulamu Oeganda - augustus 2021
Stichting Bulamu van de hak op de tak - Corona en te veel om op papier te zetten
Stations creëren voor de intercity - reisblog - 18 augustus 2021
OEGANDA - Wakiso - Kira - Bulindo - Nsasa
Het is heet hier en druk, ondanks of dankzij de Covid hebben we het gevoel dat we in een intercity trein zitten zonder stopplaatsen, waarin we af en toe het raam open doen om iets naar buiten te gooien haha.
Maar goed, aangezien we nog steeds aan het pendelen zijn willen we de tijd die we hier hebben optimaal benutten en ook grote stappen zetten. Grote stappen die dan ook gelijk afgehecht worden en waarin het fundament dit jaar goed gelegd wordt voor een nieuwe toekomst. Een toekomst die beter omgaat met duurzaamheid en levensvatbare projecten en daarnaast veel ruimte voor onze 2 passies, evangelisatie en zaken doen.
Qua inrichting zijn we zowel aan het stabiliseren als aan het doorstappen. Bongomin Francis (links op de foto) helpen we met dankzijn zijn sponsor o.a. meteen spaarplan voor de toekomst van zijn gezin, Mirembe Rebecca (Becky) heeft dankzij haar sponsor ook tijdens de lockdown haar Fashion en Design studie opgestart en haar eerste kleding zelf gemaakt en Rembo Francis woont sinds deze week achter de winkel in Bulindo (op ongeveer 500 meter afstand)
Tijd voor de volgende stappen.
Voedselpakketten en evangelisatie
Tijdens de lockdown hadden we de mogelijkheid om circa 40 voedselpakketten uit te delen. We combineren dit met evangelisatie en bijna veertig mensen hebben hun leven aan Jezus gegeven.
Evangelisatie is niet voor iedereen vanzelfsprekend, voor sommigen een rare hobby en voor veel Nederlanders iets "Heiligs" waar ze liever niet mee geconfronteerd worden. Wij worden er erg blij mee. Het geeft veel voldoening om mensen te kunnen bereiken die liefde nodig hebben en in hun armoede een rustpunt kunnen vinden.
In samenwerking met onze locale kerk leidde dit tot gesprekken over een lokaal ontmoetingspunt, een zogenaamde Mission Community en deze is vergelijkbaar met de connects die we ook in Nederland houden.
Vorige week hebben we onze eerste connect gehouden en omdat de kerken nog niet open zijn hebben we ook gelijk ruimte om de mensen van de connect op zondag te ontvangen. Dat heeft geleid tot een buiten kerk waar (in de regen) een stuk of 10 mensen op af kwamen.
We hadden een tiental krukjes gekocht en die waren bezet maar Jolanda miste de kinderen, waar ze een doos lollies voor had gekocht. Om 11 uur was de dienst afgelopen (live op de laptop op ons stoepje) en werd er aan de poort geklopt, staat er een vrouw met 14 kinderen ...
Dus allemaal binnen gelaten en waarschijnlijk allemaal voor het eerst in hun leven een lolly want op een gegeven moment zag ik dat ze wel aan het papiertje zaten te pulliken en sommigen hadden de lolly met plastic en al in hun mond zitten - dus nadat we voorgedaan hadden hoe ze m moesten openen hadden we een half uur stilte op het plein :-)
Dus aanstaande woensdagavond hebben we een aparte kinderconnect en zondag hebben we de volwassenen voor en zondagschool achter. Super leuk natuurlijk.
Francis, cultuur en verhalen die langzaam compleet worden
Bongomin Francis is onze compound onderhouder en bewaker.
Met Francis gaat het goed. In eerste instantie was hij wat afzijdig maar nu Beckie (de studente van ons safehouseproject die ook op onze compound woont) weer naar school is en alleen voor het weekend thuiskomt en nu we ons eerste winkeltje geopend hebben en Rembo (vanaf Bulamu Children Village door ons gesponsord en teruggehaald uit Fort Portal om hem te leren hoe een winkel werkt) vanaf nu achter de winkel slaapt voelt Francis zich duidelijk weer wat meer op zijn gemak.
Voor een jongen uit het noorden met een groot verantwoordelijkheidsgevoel die anderhalf jaar alleen op ons huis heeft gepast was het ineens heel druk, maar het aanpassing ging buitengewoon goed. Over Bongomin is nog wel een mooi verhaal te maken. Toen we met hem naar Kitgum village gingen vonden we het heel vreemd dat Oliva, zijn toekomstige vrouw, mee moest. Tot dat moment wisten we niet dat hij een vriendin had en hij vertelde ons een avond van te voren dat het logisch was dat zij mee ging, een jaar bij zijn moeder ging wennen, de taal zou leren en zo een goede basis voor de toekomst gelegd zou worden. We vonden er uiteraard wel wat van maar met twee culturen willen we zo veel mogelijk waarde hechten aan de cultuur waar wij hebben ingebroken en proberen we alleen te leren en gezamenlijk met locale inwoners te kijken hoe we in hun cultuur de beste oplossingen kunnen vinden als er problemen zijn.
De figuurlijke aap kwam deze week uit de mouw. Oliva is zwanger. En dat is niet van gisteren - maar inmiddels dus al een maand of 5 en voor ons totaal verrassend. Francis wist dit dus al voordat we naar Kitgum gingen, heeft zeker niet gelogen, maar hoe voel je je dan weer als Nederlander als het verhaal in brokjes gebracht wordt en je nooit weet wanneer alles verteld is. Pfoe hee. Aan dit aspect gaan we nooit wennen - een Oegandees wil eigenlijk alleen maar vertellen wat er op dat moment noodzakelijk is en Oegandezen onder elkaar weten vrijwel niets van elkaar - relaties bouwen is daarmee super simpel als je geen rugzak hebt met gecompliceerde Europese denkpatronen. En opnieuw hebben we te maken met een jongeling die amper aan het verdienen is en alweer de helft van zijn "spaargeld" naar de village heeft moeten sturen voor een ziekenhuisbezoek en een zwangerschapsonderzoek.
Afijn, zonder de stichting was het ook gebeurd en hadden ze helemaal geen mogelijkheden gehad, maar af en toe ....
Mission Community & zondagschool
Covid, Dutch Corners en de Stationery
Door Covid ligt een deel van de projecten stil. De donaties van een aantal sponsors staan gereserveerd totdat we de kinderen en scholen waarvoor deze gelden klaar liggen weer kunnen bereiken.
Tussentijds hebben we dan wel weer tig zaken geregeld:
One Love Troupe - Jandira
Bulamu Stationery
De scholen zijn nog dicht en dat gaf ons de mogelijkheid om de Stationery in te richten en klantklaar te krijgen zonder stress van honderden klanten hahaha.
Een stationery is een boekhandel / kantoorartikelen / schoolspullen winkeltje en dat was er nog niet in onze omgeving.
Na overleg met de lokale overheden hebben we dus een ontwikkelproject zowel voor Rembo (hij kan hier wonen, de winkel onderhouden, leren inkopen, boekhouden, verkopen, etc om over een aantal jaar het winkeltje over te nemen of ergens anders te starten en gelijktijdig heeft hij een baan zonder zorg voor de inventarisatie etcetera) als ook een invulling en aanvulling voor de lokale bevolking. Met behulp van een gift van www.veter.shop hebben we de volledige inventarisatie kunnen kopen dus na twee dagen bij de groothandel hebben we de eerste Dutch Corner geopend. Henry Luja de opdracht voor een logo en de signposts en Beckie een plek om haar studieobjecten te verkopen en een hele gelukkige huurbaas die afgelopen zaterdag, samen met de winkelhouders van de winkeltjes naast ons getuige was van de feestelijke opening.
De ervaring bij de groothandel was er weer een voor een volledig nieuw verhaal, wat gaat dat anders en voor onze efficiency ervaring traag en onoverzichtelijk. Inmiddels zijn er al weer diverse whatsapp berichten en bezoeken over en weer gegaan over niet kloppende hoeveelheden, prijzen en andere vragen - maar laat ik dat hier niet allemaal opsommen. Heel bijzonder in ieder geval.
Expanding territory
Deze week even rust. Tijd voor boekhouding, administratie en communicatie en donderdag een nieuwe mijlpaal, samen met Moses Mugalasi gaan we naar Bukomero, tweeeneenhalf uur rijden van ons huis af, om te kijken naar een stuk grond dat te koop staat.
We hebben het er al jaren over, het is nu nog mogelijk om voor een redelijk bedrag een stuk landbouwgrond te kopen en dat is het laatste onderdeel van de missie en visie van Stichting Bulamu. Koffie, vanille, cashew noten, verbouwen en verhandelen en daarmee boeren een betere kans geven om hun producten te verkopen. Het gebeurt nu nog heel veel dat er geen geld is voor transport, waardoor veel eten verdort en niet gebruikt wordt - en daarin kunnen wij een steentje bijdragen.
In de Stichting is daar op dit moment geen ruimte voor, hoewel de plannen al enige jaren op tafel liggen, maar ook hier geldt dat we stap voor stap verder gaan en eerst persoonlijk (prive) instappen en later kijken of en hoe we hier als stichting mee verder kunnen.
Doorstappen - op vele fronten en dat geeft dus ook veel te verhalen en misschien ook wel veel vragen. Laat het dan ook zeker even weten als je ergens meer over wilt weten, dan komen we daar persoonlijk even op terug.
Bedankt allemaal, met name voor de Covid donaties, die aardig wat gezinnen een betere lockdown hebben gegeven en voor jullie steun en vertrouwen in ons.
Voor de rest van ons leven, we hebben er helemaal zin in, morgen al weer zo'n mooie dag
